Keratokonus

Keratokonusun kesin nedeni tam olarak bilinmemektedir, ancak çeşitli genetik, çevresel ve biyokimyasal faktörlerin hastalığın gelişiminde rol oynadığı düşünülmektedir. İşte keratokonusun olası nedenleri ve risk faktörleri:

Genetik Faktörler

• Aile Geçmişi: Keratokonus, ailesel yatkınlık gösterebilir. Ailede keratokonus öyküsü olan kişilerde hastalığın görülme riski daha yüksektir.
• Genetik Mutasyonlar: Bazı genetik mutasyonlar, kornea dokusunun zayıflamasına ve hastalığın gelişimine katkıda bulunabilir.

Çevresel Faktörler

• Göz Ovalama: Sık sık ve şiddetli göz ovalama, korneanın incelmesine ve şekil bozukluklarına yol açabilir. Göz ovalamanın, keratokonusun ilerlemesini hızlandırdığı düşünülmektedir.
• Alerjik Hastalıklar: Alerjik konjonktivit gibi göz hastalıkları, kaşıntıya neden olabilir ve bu da göz ovalamayı tetikleyebilir.
• Biyokimyasal Faktörler
• Enzim Dengesizlikleri: Korneadaki enzim dengesizlikleri, kollajen liflerinin zayıflamasına ve korneanın incelmesine neden olabilir. Keratokonuslu hastalarda, kornea dokusunda artmış serbest radikal hasarı ve azalmış antioksidan savunma mekanizmaları gözlenmiştir.

Diğer Tıbbi Durumlar

• Bağ Dokusu Hastalıkları: Ehlers-Danlos sendromu, Marfan sendromu gibi bağ dokusu hastalıkları keratokonus riskini artırabilir.
• Down Sendromu: Down sendromlu bireylerde keratokonus görülme sıklığı daha yüksektir.

Hormonal Değişiklikler

• Ergenlik ve Gebelik: Keratokonus, genellikle ergenlik döneminde başlar ve hormon düzeylerindeki değişikliklerle ilişkilendirilebilir. Gebelik sırasında da hastalığın ilerleyebileceği bildirilmiştir.

Kontakt Lens Kullanımı

• Sert Kontakt Lensler: Uygun olmayan sert kontakt lens kullanımı, kornea yüzeyinde mikro hasarlara yol açarak keratokonusun gelişimini tetikleyebilir.

Keratokonusun gelişiminde birden fazla faktörün etkileşimi rol oynar ve bu faktörler hastadan hastaya farklılık gösterebilir. Erken teşhis ve uygun tedavi yöntemleri ile hastalığın ilerlemesi kontrol altına alınabilir.

Ergenlik yaşlarında başlayan hastalık 20 li yaşlarda bulgu vermeye başlar ve 40 yaşına kadar ilerleyebilir. Kırk yaşından sonra çoğunlukla ilerleme durur. İlerleme hızı kişiden kişiye değişebilir ve bazı kişilerde hastalık birkaç yıl içinde sabitleştirilmiş olabilirken, diğerlerinde yıllar boyunca ilerler.

Keratokonusun daha erken yaşlarda başlaması, hastalığın daha hızlı ilerleyebileceği anlamına gelir. Bu nedenle, özellikle genç yaşlarda teşhis konulan hastaların düzenli göz muayeneleri ile yakından izlenmesi önemlidir. Erken teşhis ve uygun tedavi, hastalığın ilerlemesini yavaşlatır ve ciddi görme kayıplarını önler.

Bulanık veya bozuk görme. Bazı objelerin kenarlarını yuvarlak görürler

• Işığa ve parlaklığa duyarlılık (fotofobi)
• Gece görme zorlukları
• Gözlerde rahatsızlık veya tahriş
• Görme alanında gölgeler veya çift görme (monoküler diplopi)
• Sık sık gözlük veya kontakt lens reçetesi değiştirme ihtiyacı

Keratokonus hastalarında en önemli muayene bulgusu biyomikroskopta görülen dikleşmiş kornea ve korneadaki çizgilenmelerdir (Vogt Stria).

Göz ölçümlerinde yüksek miyopluk ve astigmatizma görülür fakat gözlükle görme artmaz. Bu tipik bir bulgudur.

Kesin teşhis için Kornea Topografisi çekilmelidir. Topografide tipik bulgular görülür. Korneanın hem ön hem de arka dikleşmesini gösteren Topografik ölçümler gereklidir.

Keratokonus tedavisi, hastalığın ilerleme derecesine ve hastanın görme düzeyine bağlı olarak değişir. İşte keratokonus tedavisinde kullanılan başlıca yöntemler:

Erken Evre Tedavileri

1. Gözlükler ve Yumuşak Kontakt Lensler:

• Erken evrelerde, görme bozuklukları gözlükler veya yumuşak kontakt lenslerle düzeltilebilir.

2. Sert Gaz Geçirgen (RGP) Kontakt Lensler:

• Korneanın şeklinin düzeltilmesine yardımcı olmak için RGP lensler kullanılabilir. Bu lensler, korneanın düzensiz yüzeyini düzeltir ve daha net bir görüş sağlar.

İleri Evre Tedavileri

3. Hibrid ve Skleral Lensler:

• Hibrid lensler, merkezde sert, çevrede yumuşak malzemeden yapılmış lenslerdir.
• Skleral lensler, korneayı tamamen kaplayarak ve gözün beyaz kısmına (sklera) oturarak daha rahat bir kullanım sağlar.

4. Kornea Çapraz Bağlama (CCL):

• Korneayı güçlendirmek ve hastalığın ilerlemesini durdurmak için ultraviyole (UV) ışık ve riboflavin (B2 vitamini) kullanılır. Bu prosedür, kornea dokusundaki kollajen liflerini çapraz bağlayarak korneayı sertleştirir.

5. İntrokorneal Halkalar (ICRS):

• Kornea içine küçük halka şeklinde implantlar yerleştirilerek korneanın şeklini düzeltmeye yardımcı olunur. Bu prosedür, görme keskinliğini artırabilir ve kontakt lens kullanımını kolaylaştırabilir.

İleri Derece Keratokonus Tedavileri

6. Kornea Nakli (Keratoplasti):

• İleri evre keratokonus vakalarında, kornea nakli (penetran keratoplasti veya lamellar keratoplasti) gerekebilir. Bu prosedür, hasarlı korneanın yerine donör kornea dokusunun yerleştirilmesini içerir.

7. Refraktif Cerrahi:

• Keratokonus hastalarında LASIK veya PRK gibi refraktif cerrahi prosedürler genellikle önerilmez, ancak bazı durumlarda uygun olabilir. Bu prosedürlerin riskleri ve faydaları dikkatlice değerlendirilmelidir.

Diğer Yönetim Stratejileri

8. Gözleri Ovalamaktan Kaçınma:

• Gözleri ovalamak, keratokonusun ilerlemesine katkıda bulunabilir. Bu nedenle, hastaların gözlerini ovalamaktan kaçınmaları önemlidir.

9. Düzenli Göz Kontrolleri:

• Keratokonusun ilerlemesini izlemek ve tedavi planlarını gerektiğinde ayarlamak için düzenli göz muayeneleri gereklidir.

Keratokonusun tedavisinde erken teşhis ve uygun tedavi, görme kaybını önlemeye ve hastanın yaşam kalitesini artırmaya yardımcı olabilir. Tedavi seçenekleri, hastanın bireysel ihtiyaçlarına ve hastalığın ilerleme derecesine göre belirlenmelidir.

KORNEA ÇAPRAZ BAĞLAMA (CCL) TEDAVİSİ:

Kornea Çapraz Bağlama (CCL) keratokonus ve diğer ektatik kornea hastalıklarının tedavisinde kullanılan bir prosedürdür. CCL, kornea dokusunu güçlendirerek hastalığın ilerlemesini durdurmayı amaçlar. Bu tedavi yöntemi, korneanın kollajen lifleri arasında yeni bağlar oluşturarak korneanın sertliğini ve stabilitesini artırır.Kornea Çapraz Bağlama Prosedürü şu şekildedir:

1. Hazırlık:

• Göz yüzeyi temizlenir ve steril hale getirilir.
• Gözün uyuşturulması için topikal anestezik damlalar uygulanır.

2. Epitelin Kaldırılması:

• CCL işlemi sırasında genellikle korneanın en dış tabakası olan epitel kaldırılır.

3. Riboflavin Damlası Uygulaması:

• Epitel kaldırıldıktan sonra, korneaya riboflavin (B2 vitamini) içeren damlalar uygulanır. Bu damlalar yaklaşık 30 dakika boyunca uygulanarak korneanın riboflavin ile doyurulması sağlanır.

4. Ultraviyole (UV) Işık Uygulaması:

• Riboflavin emdirilmiş kornea, belirli bir dalga boyunda ultraviyole A (UVA) ışığına maruz bırakılır. Bu işlem genellikle 30 dakika sürer ve riboflavin ile UV ışığı arasındaki etkileşim, korneanın kollajen lifleri arasında yeni bağlar oluşturur.

Tedavi Sonrası

• İyileşme Süreci: Hastalar genellikle birkaç gün boyunca rahatsızlık, bulanık görme ve gözde yabancı cisim hissi yaşayabilirler. Bu süreçte göz damlaları ve koruyucu lensler kullanılabilir.
• Kontroller: Tedavi sonrası düzenli göz kontrolleri yapılır. Kornea iyileştikçe, hastanın görme düzeyi ve keratokonusun ilerlemesi izlenir.

Etkinlik: CCL, keratokonusun ilerlemesini durdurmada oldukça etkilidir. Bazı hastalarda görme kalitesinde düzelme de görülebilir.

Kornea Çapraz Bağlama tedavisi, keratokonusun ilerlemesini durdurmak için etkili bir yöntemdir ve genellikle hastalığın erken evrelerinde uygulanması tavsiye edilir. Bu tedavi yöntemi, hastanın yaşam kalitesini artırır ve ilerleyici görme kaybını önleyebilir.